Nieusprawiedliwione niestawiennictwo w pracy jest jednym z najpoważniejszych uchybień po stronie pracownika. Jako naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego stanowi podstawę do dyscyplinarnego zwolnienia i faktycznie jest częstym powodem „karnego” rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę. Powinnością zatrudnionego jest więc jak najszybsze i wiarygodne usprawiedliwienie absencji w pracy.
Zatrudnienie pracownika opiera się na obowiązku wykonywania przez niego pracy, w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę (art. 22 K.p.). Jeżeli więc pracownik nie stawia się na swoim stanowisku w dniu i godzinie ustalonych w obowiązującym go rozkładzie czasu pracy, wówczas jest zobowiązany jak najszybciej usprawiedliwić swoją nieobecność. Czasu ma na to niewiele, bo co do zasady usprawiedliwienie absencji powinno nastąpić niezwłocznie, a jeżeli nie jest to możliwe, to na drugi dzień.
Niedotrzymanie wskazanego terminu może być uzasadnione tylko poważnymi okolicznościami, w szczególności obłożną chorobą pracownika połączoną z brakiem lub nieobecnością domowników. Przepisy prawa pracy nie wymagają, aby pracownik osobiście powiadomił pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności – może to uczynić również za pośrednictwem osób trzecich lub poczty czy telefonu.
Źródło: winienczyma.bn.org.pl