Smutkiem napawa nas ta wiadomość, że po długiej chorobie, w swoim domu w Krakowie zmarła wybitna polska poetka Wisława Szymborska. Była laureatką literackiej Nagrody Nobla. - Umarła spokojnie w śnie - powiedział jej sekretarz Michał Rusinek.
Niezwykła osobowość: poetka, eseistka, krytyk literacka, tłumaczka, filozofka; nagradzana i doceniana nie tylko w Polsce, ale i za granicą - była powszechnie szanowana i lubiana. Napisała około trzystu pięćdziesięciu wierszy. Szczególnie ceniona za humor, dowcip, radość: „Smutek i melancholię poetka rozbraja dowcipem. Proponuje uśmiech (bo w nim zawiera się wybór i margines wolności) zamiast łez, złości, lęku. Człowiek z poczuciem humoru nie przegrywa do końca (…) cyt. za A. Węgrzyniak.
Wisława Szymborska była autorką dwunastu książek poetyckich: „Dlatego żyjemy” (1952), „Pytania zadawane sobie” (1954), „Wołanie do Yeti” (1957), „Sól” (1962), „Sto pociech” (1967), „Wszelki wypadek” (1972), „Wielka liczba” (1976), „Ludzie na moście” (1986), „Koniec i początek” (1993), „Chwila” (2002), „Dwukropek” (2005) oraz „Tutaj” (2009). Opublikowała także zbiór felietonów „Lektury nadobowiązkowe” (wydania z lat 1973, 1981, 1993, 1996).
Jej długie i spełnione życie wraz z dorobkiem literackim pozostaje cennym darem dla wszystkich myślących, a szczególnie dla skłonnych do pogodnej refleksji.
Źródło: Portal Księgarski