Data dodania: 19.07.2019
Jeden z najwybitniejszych literatów XX wieku, słynny amerykański pisarz i dziennikarz, jest laureatem Nagrody Pulitzera za nowelę Stary człowiek i morze w 1953 roku oraz Literackiej Nagrody Nobla w 1954 roku. Ernest Hemingway urodził się 21 lipca 1899 roku, a zmarł 2 lipca 1961 roku.
Uważany jest za klasycznego przedstawiciela literatury amerykańskiej, a jego styl pisania stał się znany jako „iceberg theory”.
Hemingway dorastał w Oak Park, był dziennikarzem „The Kansas City Star”, brał czynny udział w walkach w trakcie I wojny światowej, podczas któych został ciężko ranny - swe przeżycia z tego okresu zawarł w powieści Pożegnanie z bronią.
W latach dwudziestych zamieszkał wraz żoną w dzielnicy łacińskiej Paryżu, gdzie zetknął się ze światem paryskiej bohemy i pisarzami tzw. straconego pokolenia - termin ten spopularyzował w swojej pierwszej powieści, Słońce też wschodzi, która przyniosła mu międzynarodową sławę.
Następnie mieszkał w Londynie, w Stanach (w Key West na Florydzie), był korespondentem wojennym podczas wojny domowej w Hiszpanii, w latach 30. kupił łódź, którą nazwał „Pilar” i pływał nią po Karaibach – w taki sposób odkrył dla siebie Kubę, gdzie częściowo osiadł. W czasie wojny domowej przebywał w Europie, gdzie był świadkiem m.in. lądowania aliantów w Normandii i wyzwolenia Paryża. Po wojnie często jeździł do Afryki. W 1952 roku podczas pobytu na safari dwukrotnie przeżył wypadki lotnicze.
Jako „obywatel świata”, który spędził większą część życia poza granicami rodzimych Stanów Zjednoczonych, patrzył na świat z perspektywy Amerykanina. W trakcie swojego bujnego życia Hemingway uczestniczył we współczesnych mu wydarzeniach historycznych, o których pisał później w swoich utworach literackich i publicystycznych. W zbiorze opowiadań Zwycięzca nie otrzymuje nic, powieściach Mieć i nie mieć i Komu bije dzwon, dramacie Piąta kolumna i publicystyce okresu hiszpańskiego ukazał atmosferę tzw. gniewnej dekady (ang. angry decade, kryzysowe lata 30. XX wieku) i wojny domowej w Hiszpanii. Wydarzenia z lat 40. znalazły swoje odzwierciedlenie w jego powieści Wyspy na Golfsztromie i publicystyce okresu drugiej wojny światowej
W swojej twórczości poruszał szeroką tematykę, a bohaterowie jego powieści to najczęściej pokonani zwycięzcy – pod ich męstwem i mocnym charakterem ukryte są ból i napięcie. Pisał jak dziennikarz - ostro, trafnie i oszczędnie, w mistrzowski sposób opisując bogactwo świata wewnętrznego swych bohaterów, opierając się na osobistych doświadczeniach.
Dorobkiem Ernesta Hemingwaya inspirowali się młodsi pisarze, zwłaszcza debiutujący po wojnie w Wietnamie i tzw. minimaliści (minimal realists), jak R. Carver; jego twórczość cieszy się światową popularnością (doczekała się licznych ekranizacji, m.in.:
Komu bije dzwon 1943, reżyseria S. Wood,
Śniegi Klimandżaro 1952, reżyseria H. King).
Twórczość Ernesta Hemingwaya, m.in.:
- Wiosenne potoki, 1926
- Słońce też wschodzi, 1926
- Pożegnanie z bronią, 1929
- Mieć i nie mieć, 1937
- zbiór 49 opowiadań, 1938
- Za rzekę, w cień drzew, 1950
- nowela Stary człowiek i morze, 1952
- Komu bije dzwon, 1940
- Wyspy na Golfsztromie, 1970
MS/sbp.pl
Źródło: Encyklopedia PWN, Wikipiedia
Źródło zdjęcia: John F. Kennedy library - Ernest Hemingway Photograph Collection, John F. Kennedy Presidential Library and Museum, Boston, Domena publiczna
.png)
