Ustawa o pdof wskazuje w jaki sposób i w jakim terminie płatnik powinien obliczać, pobierać i odprowadzać do urzędu skarbowego zaliczki na podatek od pracowniczych należności. Jednocześnie daje pracownikom możliwość składania oświadczeń i wniosków, które powodują modyfikację standardowych obliczeń płatnika. Dzięki nim pracownik ma wpływ na stosowane przez płatnika koszty uzyskania przychodów, kwotę zmniejszającą podatek oraz stawkę podatku.
Tzw. pracownicze zryczałtowane koszty podwyższone (139,06 zł miesięcznie), w przeciwieństwie do kosztów podstawowych, nie przysługują pracownikowi automatycznie. Aby możliwe było ich zastosowanie przy obliczaniu zaliczki, zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy o pdof (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) niezbędne jest złożenie przez pracownika oświadczenia, z którego będzie wynikać, że:
jego miejsce zamieszkania (stałe lub czasowe) jest położone poza miejscowością, w której znajduje się dany zakład pracy,
nie uzyskuje on dodatku za rozłąkę.
Pracownik spełniający łącznie warunki do stosowania podwyższonych kosztów może złożyć pracodawcy oświadczenie o ich spełnianiu w dowolnym czasie i nie musi go przedkładać co roku. Z ustawy o pdof nie wynika bowiem, że trzeba je składać przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym. Natomiast płatnik rozpoczyna stosowanie tych kosztów dopiero od momentu złożenia tego oświadczenia przez pracownika (art. 32 ust. 5 ustawy o pdof). Gdy jednak stan faktyczny wynikający z oświadczenia ulegnie zmianie, pracownik musi o tym fakcie powiadomić zakład pracy, aby ten mógł zaprzestać stosowania podwyższonych kosztów i uwzględnić jedynie podstawowe. Dalej...
Źródło: winienczyma.bn.org.pl