Prawo pracy przewiduje obowiązek uzasadnienia wypowiedzenia przez wskazanie jego przyczyny. Ogranicza jednak ten wymóg do umowy na czas nieokreślony, co jest następstwem szczególnej pozycji, jaką cieszy się bezterminowa umowa o pracę. Ponieważ jest to umowa o najmocniejszych gwarancjach zatrudnienia, nie powinna być wypowiadana bez uzasadnionego powodu. Dlatego tak ważne jest prawidłowe sformułowanie zasadnej przyczyny wypowiedzenia. Od oceny, czy pracodawca poprawnie dokonał tej czynności, często zależy wynik sprawy w sądzie pracy.
Wypowiedzenie uważane jest za najbardziej typowy sposób rozwiązania umowy o pracę, dopuszczalny w wielu różnych sytuacjach. Przyczyny wypowiedzenia wskazywane przez pracodawcę są więc bardzo różnorodne, co utrudnia wypracowanie standardowego ich katalogu. Może być ich tyle, ile sytuacji faktycznych uzasadniających rozwiązanie umowy, dlatego czasami pracodawca może mieć problem z ich sformułowaniem. Przy opisie okoliczności, które przesądziły o wypowiedzeniu umowy, może go wspomóc kilka zasad dotyczących prawidłowego podania przyczyny wypowiedzenia. Wymagają one:
Jednym z typowych błędów popełnianych przy uzasadnianiu wypowiedzenia umowy jest wskazanie jego przyczyny w sposób ogólnikowy. Należy pamiętać, że podanie przyczyny wypowiedzenia w sposób ogólny i nie odnoszący się do konkretnego przypadku może zostać uznane przez sąd za jej brak.
Źródło: winienczyma.bn.org.pl