Nieobecność nieusprawiedliwiona a podstawa wymiaru zasiłku

Świadczenia chorobowe w przypadku pracowników obliczane są w oparciu o podstawę wymiaru zasiłku. Co do zasady, podstawę tę stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone ubezpieczonemu za okres 12 lub pełnych miesięcy poprzedzających powstanie niezdolności do pracy.

Jeśli w danym miesiącu wynagrodzenie to zostało zmniejszone z uwagi na nieobecność pracownika w pracy, podlega wyłączeniu bądź też uzupełnieniu do pełnego miesiąca, jednak wyłącznie wówczas, gdy niestawienie się w pracy nastąpiło z przyczyn usprawiedliwionych.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego, a tym samym i wynagrodzenia chorobowego oraz pozostałych świadczeń należnych pracownikowi z ubezpieczenia chorobowego, stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone ubezpieczonemu za okres 12 lub – w przypadku krótszego okresu zatrudnienia – pełnych miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Oblicza się je poprzez podzielenie zsumowanego wynagrodzenia z uwzględnianego okresu przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte, a więc odpowiednio przez 12 lub mniejszą liczbę miesięcy.

Czytaj całość.

Źródło: winienczyma.bn.org.pl