Czy zgodnie z prawem możliwe jest prowadzenie równolegle dwóch ksiąg inwentarzowych (księga podstawowa i księga dla księgozbioru przejętego z innej szkoły) i czy w związku z tym należy prowadzić dwa rejestry ubytków i osobne protokoły ubytków?
Szczegółowy sposób i tryb ewidencjonowania materiałów bibliotecznych, w tym kwestię ewidencji wpływów prowadzonej w księdze inwentarzowej, w odniesieniu do bibliotek wchodzących w skład ogólnokrajowej sieci bibliotecznej, uregulowany został w ROZPORZĄDZENIU MINISTRA KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO z dnia 29 października 2008 r. w sprawie sposobu ewidencji materiałów bibliotecznych (Dz.U.2008.205.1283).
Zgodnie z treścią par. 17 ust. 4 ROZPORZĄDZENIA MINISTRA KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO z dnia 29 października 2008 r. w sprawie sposobu ewidencji materiałów bibliotecznych (Dz.U.2008.205.1283), szczegółową oraz sumaryczną ewidencję ubytków, obejmującą materiały wyłączane ze zbiorów prowadzi się oddzielnie dla każdej grupy zbiorów objętych odrębną księgą inwentarzową. Jednocześnie, godzi się wskazać, iż w obowiązujących przepisach nie doszukano się jakichkolwiek limitów w zakresie dopuszczalnej ilości ksiąg inwentarzowych, innymi słowy: wydaje się, że liczba ksiąg inwentarzowych, prowadzonych czy to w formie klasycznej - papierowej, czy w ramach programu komputerowego, jest dowolna.
Liczba ksiąg inwentarzowych uzależniona jest przede wszystkim od potrzeb prowadzącego bibliotekę, w ten sposób można chociażby prowadzić dwie odrębne księgi dla materiałów własnych oraz przejętych od innego podmiotu. W związku z powyższym należy przyjąć zasadę, że ile ksiąg inwentarzowych, tyle ewidencji ubytków.
mec. Michał Pankiewicz