Organy podatkowe uznają, że w przypadku gdy z umowy najmu wynika, iż oprócz czynszu najemca ponosi opłaty za media związane z korzystaniem z lokalu, wynajmujący do podstawy opodatkowania winien wliczyć koszty dodatkowe (koszty mediów). Są one bowiem bezpośrednio związane z usługą podstawową, jaką jest najem. Inne stanowisko natomiast prezentują sądy administracyjne.
W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Wynika to z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Przepis ten stanowi implementację art. 28 dyrektywy Rady 2006/112/WE.
Tak więc podmiot świadczący daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi.
Ponadto jak wskazano w art. 30 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.
W praktyce najczęściej refakturowanie jest stosowane w przypadku najmu (dzierżawy) nieruchomości. Podatnicy przenoszą koszt nabycia mediów na rzecz najemców za pomocą refaktur i stosują stawki VAT właściwe dla danego rodzaju usługi (towaru).
Źródło: winienczyma.bn.org.pl