W niedzielę 14 października zmarł w Warszawie Janusz Krasiński (Janusz Krasny-Krasiński), prozaik, dramatopisarz, reportażysta, autor słuchowisk radiowych i adaptacji teatralnych. Urodził się 5 lipca 1928 roku w Warszawie.
Jak przytacza „Rzeczpospolita” z 15 października, Janusz Krasiński powiedział w 2008 roku:
Moją obsesją jest mój życiorys, bardzo skomplikowany i powiedziałbym, że do dziś tragiczny.
Pisarz brał udział w Powstaniu Warszawskim, w 1947 roku został aresztowany pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Stanów Zjednoczonych i skazany na 15 lat więzienia, z którego wyszedł w 1956 roku.
Wydał blisko 20 książek, debiutował powieścią „Haracz szarego dnia” ( PAX 1959, Czytelnik 1973). Jego ostanie książki to cztery powieści o wątkach autobiograficznych „Na stracenie” (Versus 1992, Arcana 2006), „Twarzą do ściany” (Czytelnik 1996, Arcana 2006), „Niemoc” (Prószyński i S-ka 1999, Arcana 2006), „Przed agonią” (Arcana 2005), za które otrzymał w 2006 roku nagrodę im. Józefa Mackiewicza. Ostatnio wydał też powieść „Bracia syjamscy z San Diego” (Arcana 2009) oraz opowiadania i wiersze „Tabliczka z chleba” (Polski Fundusz Wydawniczy w Kanadzie 2009).
Otrzymał Nagrodę Literacką im. Władysława Reymonta (1997), nagrodę prywatną Marii Ginter (1997 – za książkę „Twarzą do ściany”), Nagrodę Literacką im. Andrzeja Kijowskiego (2000), Nagrodę Polskiego PEN Clubu (2003), Złoty Medal Zasłużony dla Kultury Polskiej Gloria Artis (2006), Nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka (2010).
Od 2005 do 2008 roku był prezesem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, od 2008 roku prezesem honorowym Stowarzyszenia. Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1974) i Złotą Odznaką Za Pracę Społeczną dla m. Krakowa (1975).
Źródło: Rynek książki