10 rocznica śmierci Bożeny Elżbiety Wojnowskiej

9 marca 2022 r. mija 10. rocznica śmierci Bożeny Elżbiety Wojnowskiej (1949-2012),  muzykologa, pracowniczki Uniwersytetu Warszawskiego i Biblioteki Narodowej.

Urodziła się 28 października 1949 r.  w Gdyni, w latach 1956-1963 uczęszczała do Państwowej Szkoły Muzycznej w Gdańsku. Naukę kontynuowała w Pierwszym Liceum Ogólnokształcącym im. M. Kopernika w Gdańsku oraz równolegle w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia w Gdańsku-Wrzeszczu. W 1967 r. zdała maturę, a rok później uzyskała dyplom ukończenia średniej szkoły muzycznej na wydziale instrumentalnym (skrzypce). W latach 1968-1974 studiowała  muzykologię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (UW). Studia ukończyła w 1974 r., przedstawiając pracę pt. Madrygały Orlanda di Lasso w zbiorach Biblioteki PAN w Gdańsku. Proweniencje i styl. Od października 1974 r. do września 1986 r.  pracowała w Zakładzie Powszechnej Historii Muzyki w Instytucie Muzykologii UW, specjalizując się w muzyce dawnej. Prowadziła zajęcia dydaktyczne głównie z zakresu muzyki średniowiecza i renesansu. 1 października 1986 r. rozpoczęła pracę na stanowisku asystenta naukowo-badawczego w Zakładzie Zbiorów Muzycznych Biblioteki Narodowej. Jej nazwisko łączy się działalnością  Ośrodka Koordynującego  RISM (Repertoire Internationale des Sources Musicales).

Przedmiotem zainteresowań naukowych Wojnowskiej był repertuar środkowoeuropejskich rękopisów muzycznych XVI i XVII w. oraz badania zbiorów muzycznych północnej części Europy. Opracowywała hasła do Encyklopedii muzycznej PWM. Publikowała artykuły naukowe (w „Ruchu Muzycznym”, „Zeszytach Naukowych Akademii Muzycznej w Gdańsku, pracach zbiorowych), brała udział w konferencjach międzynarodowych i krajowych. Jedną z ostatnich jej prac była krytyczna edycja odnalezionych 10 polskich pieśni Sebastiana Klonowica pt. Hebdomas, to iest siedm tygodniowych piosnek […], opublikowanych w Krakowie w 1580 r. Już po śmierci autorki, w 2016 r. nakładem Biblioteki Narodowej ukazał się jej Katalog tematyczny utworów w siedemnastowiecznych tabulaturach organowych z legnickiej kolekcji Bibliotheca Rudolphina, który do druku przygotował i uzupełnił na podstawie pozostawionych materiałów rękopiśmiennych dr Tomasz Jeż, pracownik Instytutu Muzykologii UW.

Elżbieta (tylko takiej formy imienia używała) Wojnowska brała udział w pracach komitetów redakcyjnych czasopism: „Polski Rocznik Muzykologiczny”, „Forum Muzykologiczne” i „Musicology Today”. Była aktywnym członkiem Zarządu Związku Kompozytorów Polskich, Sekcji Bibliotek Muzycznych Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich oraz Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków.

Obok muzyki i śpiewu jej pasją były góry. Przez wiele lat działała w Zarządzie Stołecznego Klubu Tatrzańskiego. Pisała teksty piosenek, śpiewała, grała na gitarze.

Drugą pasją były wyjazdowe obozy archiwalne, podczas których szkoląc studentów, prowadziła akcję porządkowania, inwentaryzacji i mikrofilmowania zbiorów muzycznych.  Były to staże i pobyty studyjne w Czechach, Słowacji, Niemczech, Rosji, Estonii, na Węgrzech oraz w ośrodkach polskich (Kraków, Toruń, Pelplin, Płock, Nowy Sącz).

Aktywną i wielostronną działalność Elżbiety Wojnowskiej zahamowała ciężka choroba. Zmarła 9 marca 2012 r. w Warszawie. Została pochowana na Cmentarzu Komunalnym Północnym, a urna z jej prochami została złożona w grobie rodzinnym.

J.S.

Zob. też:
Pigła Włodzimierz: Bożena Elżbieta Wojnowska (1949-2012). W: Zostawili swój ślad. Warszawa: Wydaw. SBP, 2017, s. 261-266 (Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych ; t. 15)