15 rocznica śmierci Zofii Krasuskiej

26 stycznia 2021 r. mija 15. rocznica śmierci Zofii Krasuskiej (1928-2006), polonistki, nauczycielki, bibliotekarki. Po uzyskaniu matury w 1946 r., studiowała na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego (1949-1952, 1958-1960). Podczas studiów pracowała jako nauczycielka na kursach nauczania początkowego dla analfabetów (1949, 1950), w Domu Dziecka RTPD w Konstancinie (1948, 1949) i jako redaktor w czasopiśmie „Drużyna”(1950).

W ramach doskonalenia zawodowego ukończyła kursy:  kwalifikacyjny I stopnia dla bibliotekarzy szkolnych zorganizowany przez Kuratorium Okręgu Szkolnego m.st. Warszawy; centralny kurs dla bibliotekarzy szkół zawodowych w Bielsku-Białej; bibliograficzny, zorganizowany przez Ośrodek Metodyczny w Warszawie; dla bibliotekarzy szkolnych szkół zawodowych.

W latach 1954-1958 pracowała jako nauczycielka języka polskiego w Liceum Ogólnokształcącym im. A. Mickiewicza w Warszawie. Od 1960 r. rozpoczęła pracę w Liceum Ekonomicznym nr 1 przy ul. Stawki 4 jako nauczycielka, a od 1 września 1961 r. jako nauczyciel-bibliotekarz  w bibliotece szkolnej. Pracowała tam do przejścia na emeryturę w 1982 r. Gdy biblioteka otrzymała większy lokal i powstała czytelnia rozpoczęła organizowanie spotkań z ciekawymi ludźmi, konkursy czytelnicze, lekcje przysposobienia czytelniczego dla klas pierwszych. Pomagała uczniom w doborze właściwej lektury i wskazywała im bibliografię do opracowania referatów i innych ćwiczeń. Regularnie brała udział wraz z uczniami w warsztatach organizowanych przez Dom Literatury, przez co utrwalała w nich nawyk uczestnictwa w kulturze oraz zachęcała do czytania i samokształcenia. Współpracując  z Centralnym Ośrodkiem Doskonalenia Nauczycieli, w latach 1977-1979 i 1983, podczas wakacji uczyła na kursach specjalnych dla nauczycieli języka polskiego z Litwy, Białorusi i Ukrainy.

Do Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich wstąpiła w 1966 r. Od 1973 aktywnie uczestniczyła w pracach Zarządu Okręgu Warszawskiego SBP (w Komisji Rewizyjnej). W 1981 r. weszła do Zarządu Okręgu  Warszawskiego jako przewodnicząca Sekcji Bibliotek Szkolnych i Pedagogicznych, od 1993 do 1997 r. była sekretarzem Okręgu Warszawskiego.
Działała aktywnie jako wieloletni członek w Towarzystwie Kultury Języka przy Uniwersytecie Warszawskim.

Dzieliła się doświadczeniami zawodowymi, publikując artykuły w czasopismach fachowych („Poradnik Bibliotekarza”, „Szkoła Zawodowa”, „Głos Nauczycielski”). Zamieszczała też recenzje  w „Poradniku Bibliotekarza” i „Polonistyce”. Opublikowała biogramy osób zasłużonych dla kultury polskiej (np. Makarego Sieradzkiego, Heleny Falkowskiej).  W latach 90. współpracowała z redakcjami pism środowiskowych, m.in. z „Biuletynem Zarządu Głównego Polskich Kombatantów w Kraju” (gdzie zamieściła biogram swojego ojca Antoniego Utraty) i „Powstańcem Warszawskim”. Podjęła badania historyczne okolic Warszawy, gdzie rodzina Utratów osiedliła się w 1936 r. i ogłosiła monografię pt. Słomczyn: najdawniejsze dzieje Parafii Cieciszewskiej (Słomczyn 1993). Niekompletna autobibliografia publikacji Zofii Krasuskiej liczy 50 pozycji.
 
E.S.

Zob. też:
Rejmer-Zaklekta Wiesława, Brykczyńska Maria: Zofia Krasuska (1928-2006). W: Bibliotekarze warszawscy. Zmarli w latach 1997-2007. Warszawa: SBP, 2010, s. 114-125. (Bibliotekarze Polscy we Wspomnieniach Współczesnych; t. 11)
Rejmer Zaklekta Wiesława: Krasuska Zofia. W: Słownik pracowników książki polskiej. Suplement IV. Warszawa: SBP, 2016, s. 131-132