Maria Kuncewiczowa z domu Szczepańska urodziła się 30 października 1895 w Samarze (choć często spotyka się inną, błędną datę: 1899), a zmarła 15 lipca 1989 w Lublinie.
Jej najbardziej znanym dziełem literackim jest Cudzoziemka, uważana za jedną z najwybitniejszych powieści psychologicznych dwudziestolecia międzywojennego.
Maria Kuncewiczowa była pisarką i eseistą. Studiowała literaturę i muzykę w Krakowie, Warszawie i Nancy. W roku 1921 wyszła za mąż za eseistę, prawnika i polityka Jerzego Kuncewicza. Po wojnie mieszkała we Francji, Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych, gdzie wykładała literaturę na Universytecie w Chicago.
Od 1969 roku osiadła w Kazimierzu Dolnym a jej dom, w którym mieszkała z mężem, zwany Kuncewiczówką, stanowi od 2005 oddział Muzeum Nadwiślańskiego. Ciekawostką jest fakt, że budynek, który powstawał od roku 1935, według projektu Karola Sicińskiego, architekta i konserwatora zabytków, ma jako kamień węgielny wmurowane dwie książki: Dwa księżyce Marii oraz Przebudowę Jerzego Kuncewiczów.
Publikowała opowiadania dla młodzieży oraz dramaty, szkice historyczne i felietony na łamach tygodników Bluszcz, Kobieta współczesna, Wiadomości Literackie. Uczestniczyła w życiu literackim także jako członek PEN Clubu. W 1945 roku opracowała angielskojęzyczny przewodnik po literaturze polskiej The Modern Polish Prose, a w 1962 roku antologię polskiej literatury współczesnej w języku angielskim The Modern Polish Mind.
Największe uznanie zyskała dzięki swoim powieściom Cudzoziemka, Zmowa nieobecnych, Tristan 1946, a także zbiorowi powiązanych ze sobą opowiadań Dwa księżyce. W 1938 r. napisała pierwszą polską powieść radiową, Dni powszednie państwa Kowalskich.
Wybrane utwory:
MS/sbp.pl
Źródło: Encyklopedia PWN, Wikipedia, Culture.pl
Zdjęcie: Encyklopedia PWN, Wikipedia