Dziś mija 95-ta rocznica śmierci Franza Kafki, autora jednego z najsłynniejszych dzieł literackich XX wieku – "Procesu".
Chociaż wiek XX obfitował w wybitnych pisarzy, Franz Kafka znalazł się wśród tych, których twórczość najbardziej skutecznie prowokowała do interpretacji. Jego dzieła należą do najczęściej dyskutowanych w historii literatury.
Z kłamstwa robi się istotę porządku świata – pisał.
W swoich powieściach opisywał jednostkę postawioną w pozycji zagrożenia i niepewności wobec posiadającej moc nadrzędną instytucji, stworzył model „sytuacji kafkowskiej”, której istotą jest konflikt zniewolonej jednostki z anonimową, nadrzędną wobec niej instancją, osadzonej w groteskowej, niejednoznacznej rzeczywistości. Do jego najważniejszych dzieł należą: "Proces" oraz "Zamek", pisał również opowiada, dzienniki i listy.
Kafka urodził się w Pradze 3 lipca 1883 roku, jego ojciec prowadził sklep galanteryjny, matka wywodziła się z zamożnej rodziny. Kafkowie byli Żydami, którzy porozumiewali się po niemiecku. Franz Kafka znał też bardzo dobrze język czeski, a pod koniec życia zaczął się uczyć się języka hebrajskiego. Miał dwóch braci, Georga i Heinricha, którzy zmarli niedługo po narodzinach, oraz trzy siostry, które podczas II wojny światowej wraz z rodzinami zginęły w łódzkim getcie.
Był doktorem nauk prawnych, pracował w Zakładzie Ubezpieczeń Robotników od Wypadków Królestwa Czeskiego w Pradze, wiódł zamożne mieszczańskie życie. Był wegetarianinem. Wiele podróżował do Berlina, Wiednia, Paryża oraz Włoch. Był aktywnym bywalcem praskich salonów literackich. Często chorował i regularnie przebywał w sanatoriach. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia (gruźlica), w 1922 roku musiał zrezygnować z pracy.
Do 35 roku życia mieszkał z rodzicami, przez których czuł się zdominowany. Pod koniec życia zamieszkał ze swoją ukochaną, Dorą w Berlinie, gdzie chciał poświęcić się wyłącznie pisaniu.
3 czerwca 1924 roku w wieku zaledwie 40 lat, przegrał walkę z chorobą i zmarł w sanatorium w Kierling koło Wiednia.
MS