Ubezpieczony będący pracownikiem podlega obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu. W razie wystąpienia danego ryzyka nabywa więc prawo do świadczeń chorobowych związanych z niezdolnością do pracy, koniecznością sprawowania opieki nad członkiem rodziny albo z tytułu macierzyństwa. Pomimo iż rekompensują one utracone wynagrodzenie i zazwyczaj ich wysokość jest od niego niższa, to podlegają one egzekucji. Przy czym, przy obliczaniu wysokości kwoty podlegającej potrąceniu oraz należnej pracownikowi, płatnik zasiłku nie może stosować dowolności.
Katalog świadczeń z ubezpieczenia chorobowego określa art. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zwanej ustawą zasiłkową. Te tzw. krótkoterminowe świadczenia wypłaca zarówno ZUS, jak i płatnik składek. Płatnik składek na ubezpieczenie chorobowe staje się płatnikiem zasiłków należnych uprawnionym w trakcie ubezpieczenia, gdy zgłasza do tego ubezpieczenia powyżej 20 ubezpieczonych. Natomiast:
prawo do zasiłków i ich wysokość ustala oraz ich wypłaty dokonuje ZUS. Tak stanowi art. 61 ust. 1 pkt 1, 2 lit. a), d) ustawy zasiłkowej. Dalej...
Źródło: winienczyma.bn.org.pl