Inwentaryzacja obcych środków trwałych

Organizator przekazał instytucji kultury środki trwałe w nieodpłatne użytkowanie. Są one zaksięgowane na kontach bilansowych instytucji kultury, która również je amortyzuje. Z kolei organizator ewidencjonuje te środki trwałe na kontach pozabilansowych. Jak inwentaryzować środki trwałe będące własnością organizatora: co roku, traktując je jako składniki aktywów będące własnością innych jednostek powierzonych do używania (na podstawie art. 26 ust. 2 Ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości, dalej: ustawa o rachunkowości), czy też raz na 4 lata, pamiętając, iż są one na kontach bilansowych jednostki (na podstawie art. 26 ust. 3 pkt 3 ustawy o rachunkowości)?

Obce środki trwałe instytucja kultury powinna inwentaryzować na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

Znajdujące się w instytucji kultury składniki aktywów (środki trwałe, pozostałe środki trwałe, materiały, towary), które nie są jej własnością, powinny być objęte inwentaryzacją w drodze spisu z natury.

Natomiast właścicieli tych składników należy powiadomić o wynikach spisu (art. 26 ust. 2 ustawy o rachunkowości). W praktyce obowiązek inwentaryzacji aktywów obcych instytucje kultury realizują najczęściej poprzez spisanie takich składników na odrębnych arkuszach spisu z natury (w podziale według poszczególnych właścicieli). Dalej...

Źródło: Portal Instytucji Kultury