Wpływ podwyżki pensji na podstawę zasiłku

Świadczenia chorobowe należne pracownikom z założenia mają zrekompensować utracone w okresie absencji chorobowej zarobki. Nie zawsze jednak tak jest w praktyce, zwłaszcza gdy w miesiącu powstania niezdolności do pracy ubezpieczony otrzymał podwyżkę pensji. Podstawę wymiaru zasiłku ustala się bowiem w oparciu o wynagrodzenie wypłacone za okres poprzedzający miesiąc zachorowania albo nabycia uprawnień do zasiłku opiekuńczego lub macierzyńskiego.

Miesięczna wysokość świadczeń chorobowych stanowi odpowiedni procent (np. 70%, 80% lub 100%) podstawy ich wymiaru. Tę natomiast dla pracownika z reguły oblicza się w oparciu o wynagrodzenie wypłacone mu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, chyba że np. zachorowanie miało miejsce przed upływem tego okresu. Wówczas bowiem podstawę wymiaru zasiłku stanowi odpowiednio:

• przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia lub
• wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy – jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego.

Za wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego uważa się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, finansowanych ze środków pracownika. Dalej...

Źródło: winienczyma.bn.org.pl