Nadgodziny w podstawie wymiaru zasiłku

Choroba, macierzyństwo albo opieka nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny uprawnia ubezpieczonego do skorzystania ze stosownego świadczenia chorobowego. Podstawę wymiaru tych świadczeń dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres 12 lub pełnych miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy, z uwzględnieniem wynagrodzenia za przepracowane w tym czasie nadgodziny.

Podstawę wymiaru świadczeń chorobowych przysługujących pracownikowi z założenia stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli jednak niezdolność do pracy powstała przed upływem takiego okresu, wówczas brane jest pod uwagę wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru świadczenia chorobowego ustala się przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego przez pracownika za okres odpowiednio 12 lub pełnych miesięcy kalendarzowych przez liczbę miesięcy, w których wynagrodzenie to zostało osiągnięte.

Natomiast w przypadku niezdolności do pracy powstałej przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowi wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy.

Czytaj całość.

Źródło: winienczyma.bn.org.pl