Obniżenie zasiłku chorobowego po ustaniu zatrudnienia

Zasiłek chorobowy to świadczenie przysługujące w razie niezdolności do pracy. Jest ono zaliczane do tzw. świadczeń krótkoterminowych.

Wypłacane jest zasadniczo przez 182 dni okresu zwanego zasiłkowym. Ma ono na celu rekompensatę utraconego zarobku. Z tego też powodu jego wysokość uzależniona jest w głównej mierze od osiągniętego przez uprawnionego do zasiłku chorobowego przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku. Przy czym tak jest, gdy świadczenie przysługuje w trakcie ubezpieczenia.

Jeżeli natomiast należne jest ono za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, to ustawodawca wprowadził pewne ograniczenia.

Z tytułu czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne przysługuje zasiłek chorobowy. Świadczenie należne jest:

• ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego,
• osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego.

Przy czym w tym drugim przypadku wymagane jest, aby niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała nie później niż w ciągu:

• 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego,
• 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego – w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby (zaświadczenie lekarskie zawiera wówczas kod literowy E).

Stanowi o tym art. 6-7 oraz art. 57 ust. 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zwanej ustawą zasiłkową.

Czytaj całość. 

Źródło: winienczyma.bn.org.pl