Zatrudnienie w ramach stosunku pracy może odbywać się w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy. Dyskryminowanie pracownika z powodu pracy w niepełnym etacie jest niedopuszczalne. Wykonywanie pracy tylko na część etatu powoduje jednak, że takie świadczenie jak wynagrodzenie za pracę czy czas pracy pracownika ustala się w proporcji do obowiązującego pracownika wymiaru czasu pracy.
Zawarcie z pracownikiem umowy o pracę przewidującej zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może powodować ustalenia jego warunków pracy i płacy w sposób mniej korzystny w stosunku do pracowników wykonujących taką samą lub podobną pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Przy czym w odniesieniu do niepełnoetatowców należy uwzględnić zasadę proporcjonalności wynagrodzenia za pracę i innych świadczeń związanych z pracą, do wymiaru ich etatu. Tak stanowi art. 292 § 1 K.p.
Wszyscy pracownicy, także niepełnoetatowi, mają zagwarantowaną w art. 10 § 2 K.p. płacę minimalną. Zasady ustalania tego wynagrodzenia dla zatrudnionych na część etatu określa art. 8 ust. 1 ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2015 r. poz. 2008). Przewiduje on, że jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy, wysokość minimalnego wynagrodzenia ustala się w kwocie proporcjonalnej do liczby godzin pracy przypadającej do przepracowania przez pracownika w danym miesiącu. Podstawę do jego ustalenia stanowi wysokość minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w danym roku pracowników pełnoetatowych.
Źródło: winienczyma.bn.org.pl