Wraz ze zbliżaniem się końca roku kalendarzowego nadchodzi czas na różnego rodzaju roczne rozliczenia. Dotyczą one także spraw urlopowych. Choć przepisy prawa pracy nie przewidują takiego wymogu, pracodawcy z własnej inicjatywy dokonują często przeglądu stanu wykorzystania urlopów wypoczynkowych. Jest to przydatne dla zaplanowania urlopów na przyszły rok i zorientowania się w skali niewykorzystania urlopów na rok bieżący. Poza tym na przełomie lat pojawiają się dylematy związane z udzielaniem urlopu w ostatnim okresie roku.
W potocznym słownictwie z za- kresu prawa pracy pojawia się często sformułowanie „urlop cząstkowy”. Jest ono używane dla określenia urlopu wypoczynkowego przysługującego pracownikowi, który po raz pierwszy w życiu podjął pracę w ramach stosunku pracy. Zasady nabywania prawa do takiego urlopu bywają jednak błędnie rozumiane.
W myśl art. 153 § 1 K.p. prawo do urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym pracownik po raz pierwszy zatrudnił się na podstawie stosunku pracy, nabywa się z dołu, z upływem każdego kolejnego miesiąca pracy. Stąd stosowana w praktyce nazwa omawianego urlopu – urlop cząstkowy. W potocznym odbiorze często jest on jednak kojarzony jako urlop w pierwszym roku pracy zawodowej, a nie w roku kalendarzowym, w którym pracownik pierwszy raz w życiu podjął pracę.
Źródło: winienczyma.bn.org.pl