Płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe, którzy zgłaszają do tego ubezpieczenia odpowiednią ilość osób ubezpieczonych, zobowiązani są do ustalania prawa do zasiłków, ich wysokości oraz do ich wypłaty. Płatnicy, którzy nie posiadają takich uprawnień, mają obowiązek przekazywania organowi rentowemu stosownej dokumentacji stanowiącej podstawę przyznania i wypłaty świadczeń. Każdy z nich odpowiada za wykonanie powierzonych zadań.
Świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wypłacane są ubezpieczonym przez ZUS albo przez uprawnionych do tego zadania płatników składek. Ubezpieczony w trakcie trwania ubezpieczenia chorobowego otrzyma świadczenia chorobowe od płatnika składek, jeżeli ten zgłasza do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych. Pozostałym ubezpieczonym, a więc m.in. tym, których płatnicy składek zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego nie więcej niż 20 ubezpieczonych oraz osobom, którym świadczenia należne są za okres po ustaniu ubezpieczenia, świadczenia chorobowe wypłaca ZUS. Taki podział zadań wynika z art. 61 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zwanej ustawą zasiłkową.
Źródło: winienczyma.bn.org.pl