Kiedy pracownik nie zapłaci za szkodę?

Jeżeli zatrudnienie pracownika przynosi straty zamiast spodziewanych korzyści, pracodawca ma prawo dochodzić odszkodowania za uszczerbek w mieniu spowodowany niedbalstwem lub złą wolą pracownika. Czasami wina pracownika jest ewidentna, niekiedy jednak wystąpienie szkody jest od niego niezależne. Bywa też, że sam pracodawca przyczynia się do jej powstania. Powyższe okoliczności utrudniają wyegzekwowanie od pracownika naprawienia szkody lub wręcz wykluczają taką możliwość.

Odpowiedzialność materialną pracownika za szkody poczynione w mieniu pracodawcy możemy podzielić na dwa rodzaje: odpowiedzialność materialną na zasadach ogólnych i odpowiedzialność za mienie powierzone z obowiązkiem zwrotu lub wyliczenia się. Pierwszy rodzaj odpowiedzialności, ciążący na wszystkich pracownikach zatrudnionych w ramach stosunku pracy, regulują art. 114 – 122 Kodeksu pracy. Jak wynika z art. 114 K.p. pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną za tę szkodę. Żeby jednak odpowiedzialność ta obciążyła pracownika, muszą wystąpić łącznie przesłanki wskazane w art. 114 K.p., a więc:

• szkoda w mieniu pracodawcy,
• niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązku pracowniczego,
• wina pracownika,
• związek przyczynowy pomiędzy zawinionym działaniem bądź zaniechaniem pracownika a powstałą szkodą.

Brak chociażby jednego z tych elementów powoduje niemożność pociągnięcia pracownika do odpowiedzialności za szkodę na zasadach ogólnych.

Czytaj całość.

Źródło: winienczyma.bn.org.pl