Instytucje kultury, przeznaczają od lat ogromne środki na digitalizację dziedzictwa kulturowego i utrzymanie kadr zajmujących się rzeczowym opracowaniem dokumentów cyfrowych, jednak wraz z szybkim wzrostem liczby i zróżnicowania dostępnych zasobów, ich wyczerpujące, manualny opis treściowy staje się niemożliwy i mało praktyczny. Ponieważ zapewnienie wysokiej jakości dostępu przedmiotowego, zwłaszcza w przypadku, dużych, heterogenicznych kolekcji, jest kluczową kwestią dla zachowania użyteczności i wyszukiwalności zasobów sektora LAM (bibliotek, archiwów i muzeów), testowane są nowe możliwości indeksowania zawartości treściowej, komplementarne wobec tradycyjnych języków informacyjno-wyszukiwawczych, oraz skomputeryzowane metody analizy przedmiotowej. W artykule omówiono wyniki badania poświęconego ewaluacji alternatywnych, zautomatyzowanych podejść do tworzenia punktów dostępu przedmiotowego, niestosowanych w tradycyjnym procesie katalogowania.
Źródło: BABIN 2.0