Zagadnienia wydajności pracy i jej związku z poziomem satysfakcji z pracy były wielokrotnie badane i doczekały się bogatej literatury. Już w 1967 r. wyodrębniono dwie kategorie zadowolenia z pracy – „wewnętrzną” (intrinsic), związaną z dopasowaniem do pracy oraz „zewnętrzną” (extrinsic), wypływającą z warunków zatrudnienia (m.in. płacy i relacji z przełożonymi i współpracownikami).
Podobnie, wydzielono dwie kategorie efektywności (1993 r.) – zadaniową (task performance) i kontekstową (contextual performance). Ta pierwsza dotyczy realizowania podstawowych obowiązków, które mogą być formalnie opisane w zakresie zadań pracownika.
Efektywność kontekstowa natomiast obejmuje spontaniczne zachowania, poprzez które pracownik przyczynia się do poprawy środowiska pracy. W dotychczasowych badaniach stosunkowo rzadko zajmowano się wzajemnymi relacjami pomiędzy wszystkimi wymienionymi powyżej kategoriami zadowolenia z pracy i wydajności.
Źródło: BABIN 2.0