Po otrzymaniu od kontrahenta wpłaty, która nie pokrywa wszystkich jego długów, najkorzystniej jest zaliczyć ją na najstarszy dług. Nie zawsze jednak jest to możliwe. Dłużnik może wskazać, na który z kilku jego długów należy zaliczyć wpłatę - w takim przypadku wierzyciel z reguły jest związany wyborem dłużnika.
Jeśli w umowie nie określono zasad dotyczących zaliczania wpłat, należy stosować reguły z art. 451 Kodeksu cywilnego. Jeżeli dłużnik, który ma kilka długów wskazał przy dokonywaniu wpłaty, na poczet którego z nich ma być ona zaliczona, to wierzyciel jest tym wyborem związany i nie może wpłaty zaliczyć w inny sposób. Ma tylko ograniczone pole manewru i wpłatę może zaliczyć w pierwszej kolejności na związane z tym długiem należności uboczne (przede wszystkim odsetki) - o czym w dalszej części artykułu.
Źródło: winienczyma.bn.org.pl